Uithoorn – Uithoorn was eerder het middelpunt van felle discussies en demonstraties rond de opvang van asielzoekers. Het dorp behaalde zelfs de landelijke pers. Te midden van die onrust woont Daud (32), afkomstig uit Afghanistan, inmiddels drie jaar in het dorp. Zijn verhaal laat zien, dat achter elke vluchteling een mens schuilgaat met hoop, verlies en ambitie.

Familie kon niet mee
Daud kwam in november 2021 naar Nederland via het Afghaanse evacuatieprogramma. Hij moest zijn land verlaten vanwege de onveilige situatie. “Ik heb gewerkt voor het Nederlandse leger in Afghanistan”, vertelt hij. “Toen de situatie daar verslechterde, werd ik met een speciale vlucht via Qatar naar Nederland gebracht.” Zijn vrouw Maryam en hun vier kinderen konden niet mee. “Het was te gevaarlijk. Pas drie maanden later kwamen zij via Pakistan hiernaartoe.”

Een nieuw begin
De aankomst in Nederland betekende een nieuw begin in een land dat hij totaal niet kende. De eerste periode was zwaar. Alles wat hij wist als militair in Afghanistan was anders dan het dagelijkse leven hier. Hij moest leren hoe de samenleving werkt, hoe belangrijk communicatie en samenwerking zijn; en natuurlijk de taal. Via drie verschillende AZC’s kwam hij uiteindelijk in Uithoorn terecht. “Ik herinner me mijn eerste dag nog goed”, zegt hij. “Ik liep met begeleiders van Vluchtelingenwerk langs het Zijdelmeer. We spraken over ons leven. Dat was een mooi gesprek.”

Trots
Gelukkig kreeg hij veel hulp van vrijwilligers en organisaties zoals Vluchtelingenwerk Nederland/Uithoorn. Zij hielpen met alles: verzekeringen, internet, energie, school voor de kinderen. Zaken waar hij geen verstand van had. Zijn kinderen gingen snel naar school en na twee maanden begon hij op taalschool. Binnen een jaar haalde hij zijn B1-examen Nederlands. Door stage en werk ging het steeds beter. Nu wil hij B2 halen. “Stap voor stap vond ik mijn plek in de maatschappij. Ik ben trots dat ik de taal heb geleerd en dat ik kan meedraaien.”

‘We voelen ons veilig en vrij’
Inmiddels woont het gezin al drie jaar in Uithoorn. Daud heeft een baan, de kinderen doen het goed op school en ze hebben fijne buren. “We voelen ons veilig en vrij”, zegt hij. “Het enige moeilijke is, dat we familie hebben achtergelaten in Afghanistan. Waarschijnlijk zien we hen nooit meer. Dat doet pijn.”

Toch kijkt hij vooruit. Soms maakt hij zich zorgen over politieke ontwikkelingen: dat hij misschien terug moet naar Afghanistan, waar het nog steeds gevaarlijk is. Maar hij wil door. Zijn doel is om verder te studeren, nieuwe vaardigheden te leren en iets terug te geven aan Nederland. Binnen een jaar kan hij Nederlander worden. “Daar ben ik trots op. Nederland is ons tweede thuis.”

‘Nederland is ons tweede thuis’. Foto: Vluchtelingenwerk Nederland.