Uithoorn – Een vergeeld fotoboek uit 1975 toont een groep mensen voor een stand van Amnesty International. Onder hen mevrouw Nieuwenhuis, Anneke Vallenduuk en Chris Bouman. De werkgroep Amnesty Uithoorn was toen al actief en is dat in 2025 nog steeds. Vijftig jaar onafgebroken inzet voor mensenrechten: een mijlpaal die gevierd mag worden.

Rode tulp uit Uithoorn
De werkgroep maakt deel uit van een wereldwijde beweging die opkomt voor mensen die onterecht gevangen zitten, gemarteld worden of monddood gemaakt worden. Amnesty’s kracht zit in de eenvoud: brieven, kaarten en e-mails sturen naar regeringen en gevangenen. ”Het is een teken van solidariteit”, zegt coördinator Bert Schaap. Gevangenen vertellen vaak hoe belangrijk die steun is. Zoals de vrouw in Peru die onder Fujimori vastzat en een slinger maakte van groetenkaarten. Haar favoriet? Een rode tulp uit Holland. Uit Uithoorn.”

In de afgelopen decennia kende de werkgroep diverse hoogtepunten. In 1996 werd een kunstveiling georganiseerd voor het Reliëf-fonds. En 31 oktober 2001 vond een 25-uurs schrijfmarathon plaats aan de Amstelkade, mogelijk gemaakt door de overgang van zomer- naar wintertijd. Maar liefst 1071 brieven werden toen geschreven, met hulp van onder andere Olga Commandeur die de deelnemers wakker hield met ochtendgymnastiek.

Op scholen actief
Ook op scholen is Amnesty Uithoorn actief. Leden geven les over mensenrechten, waarbij informatie, interactie en plezier hand in hand gaan. Toch blijft het schrijven van brieven en kaarten de kernactiviteit. Veel inwoners van Uithoorn en De Kwakel zijn vaste abonnees van de maandelijkse schrijfacties en versturen trouw hun post.

Komende 10 december, de Dag van de Rechten van de Mens, organiseert de werkgroep traditiegetrouw een schrijfactie in de bibliotheek van Uithoorn. Van 11.00 tot 17.00 uur worden zoveel mogelijk brieven geschreven aan regeringen en kaarten aan gevangenen. “Aan het eind van de dag zijn we moe, maar voldaan,”, aldus Schaap. “Want we weten dat deze acties verschil maken.

Wat de toekomst brengt voor mensenrechten is onzeker. Soms gloort er hoop, soms grijpen machthebbers juist harder in. Maar één ding is zeker: Amnesty blijft nodig. En in Uithoorn blijft de waakhond wakker, gesteund door een betrokken gemeenschap.”

Een vergeeld fotoboek uit 1975 toont een groep mensen voor een stand van Amnesty International. Onder hen mevrouw Nieuwenhuis, Anneke Vallenduuk en Chris Bouman. Foto: aangeleverd.