Door Janna van Zon 

Aalsmeer – De Tour is  – wanneer dit geschreven wordt  – ruim een week oud en wat was het een fantastische week!  Natuurlijk waren de valpartijen gruwelijk om naar te kijken. De hoge pijngrens van de renners reikt naar het onwaarschijnlijke. Een renner zal onmiddellijk weer op de fiets stappen, door de adrenaline wordt de pijn pas later gevoeld. Het is onvoorstelbaar met welke verwondingen de renners vaak toch nog over de streep komen. Maar de schoonheid wint het! De wielersport op zich is verslavend mooi.  Voor mij is de Tour hét hoogtepunt van het jaar. De voorpret begint al met de klassiekers in he voorjaar, de Giro – een Italiaanse drie weken durende wielerronde – en De Dauphiné Liberé bedoeld als opwarmertje naar de Tour toe. De Tour is met niets anders te vergelijken. Daarom gaan bij mij de deuren dicht, staat de telefoon op stil en staan deze drie weken volledig in het teken van het voor mij mooiste sportevenement van het jaar! 

Meditatie

Het Vlaamse Vive le Velo, een programma dat de etappe ’s avonds analyseert, laat een geestig filmpje zien dat bedoeld is voor degenen die er niets van begrijpen dat er mensen bestaan die drie weken lang naar renners kijken en ook nog eens dat oeverloze gepraat van de commentatoren aanhoren. Acteur Frank Lammers en partner hangen beiden wat loom over een tafel heen, staan wat hun menig betreft  lijnrecht tegenover elkaar en de discussie is duidelijk. “Hoe kan jij nu terwijl buiten de zon schijnt binnen blijven om de Tour te kijken?” Frank zet zijn pet nog eens recht op het hoofd en antwoord: “Wat voor veel vrouwen, oké en ook wel een paar mannen, een dagje welness is of yoga is, is voor mij de Tour. Dat is voor mij meditatie!” Er wordt behoorlijk wat afgekibbeld. Natuurlijk is het wat gecharcheerd maar de kern van waarheid klopt als een bus. De Tour doet iets met de mens! Het is heerlijk om vakantie te houden in eigen huis, hoewel niet altijd eenvoudig want je bent er immers toch! Wij zagen Mathieu van der Poel drie dagen in de gele trui, de gedoodverfde winnaar Tadej Pogacar weer twee etappes winnen. 

‘Wandeletappe’

Zaterdag 12 juli wordt gezien als een ‘wandeletappe’ Nu moet deze benaming met een behoorlijke korrel zout genomen worden want er wordt toch best nog pittig gereden. Maar voor de renners die behoorlijke wondschade hebben opgelopen vanwege een val, een welkome dag. De klassement-renners kunnen even op adem komen, Zelfs de levende legende Pogacar geeft toe wel toe te zijn aan wat rust. Vandaag kunnen de sprintploegen aan de bak. Voor het eerst – na een stilte van vijf jaar – weet de Italiaanse sprinter Jonathan Milan (Lidl Trek) juichend over de streep te komen. 

De stunt van Mathieu

Zondag 13 juli zorgt Mathieu van der Poel (Alpecin DeKeuninck) voor een legendarische dag. Hij weet van een zogenaamde ‘saaie’ wandeletappe een vrolijke aangename dag voor de commentatoren te maken. Vanaf de start  piept hij er samen met ploeggenoot Jonas Rickaert tussenuit. Hij weet een voorsprong van vijf en een halve minuut te creëren en daarmee iedereen te verrassen. “Hier kijk je naar wielrennen voor”, zegt analist Michael Boogerd. “Fascinerend nog nooit vertoond”, vindt zijn compaan Andries Lamain. Wie hier vooral lol om heeft is Tadej Pogacar (UAE) goed bevriend met Van der Poel. Twee renners die het wielrennen naar een hoger niveau tillen. Die toppers houden van hun vak maar ook van een spelletje. Wielrennen moet ook plezier zijn en je volkomen leeg durven te rijden. Daartoe zijn beide mannen in staat. Het peloton krijgt het duo nog niet op de knieën maar 700 meter voor de streep wordt Mathieu voorbij gereden en nemen de sprinters het over. Jonas Rickaert had het een paar kilometer eerder al opgegeven. Gele truidrager Pogacar noemde het na afloop: “Dit was groots gekkenwerk!” 

De strijd gaat tussen de twee beste sprinters van de Tour. Gisteren was het de Italiaan en vandaag de Vlaming Tim Merlier (Soudal Quickstep). Zijn ploeg heeft tot nu een Top Tour met twee sprintzeges en de snelste tijdrit van Remco Evenepoel, eveneens een Belg. Het treurigste moment van deze dag is het uitvallen van de Portugees Joao Almeida. (UAE) Na zijn vreselijke val door een klapband heeft hij een dag geprobeerd met een gebroken rib en de vele schaafwonden om op de fiets te blijven, maar moest opgeven. Tadej Pogacar zal het de rest van de Tour moeten doen zonder zijn helper in het hooggebergte. Een behoorlijke teleurstelling en aderlating.

Acht beklimmingen

Maandag 14 juli Op Quatorze Juillet is de eerste bergrit, door de Visma Lease-a-Bike renner Victor Campenaerts als de zwaarste etappe wordt aangemerkt. Nog nooit eerder is er een etappe in de Tour opgenomen met acht beklimmingen. Alleen de eerste kilometers naar de start zijn wat vlak, voor de rest is het de hele dag klimmen met  een gemiddeld stijgingspercentages van 7.4 procent en dat met een temperatuur van 30 graden. Dat het in de Tour 2025 zal gaan tussen TVL en UAE daarvan is iedereen wel overtuigd, maar vandaag zullen deze twee ploegen zich nog niet echt laten zien. Zij wachten tot het hooggebergte komend weekend en volgende week.  

Woensdag 16 juli

Mathieu van der Poel en Wout van Aert  hebben een voorsprong genomen. Beiden hebben hun zinnen gezet op deze dag. Maar het is Mathieu die op de steilste klim van de dag  de Vlaming  voorbij schiet. Omdat de communicatie niet goed werkt is MvdP niet op de hoogte dat er nog twee renners voor hem rijden. Hij gaat er vol voor en de kijkers zien hoe hij de twee vluchters nadert maar Van der Poel heeft hen nog niet in het vizier. Voert het tempo op tot hij door krijgt; hier klopt iets niet. En dan ziet hij in de verte de Noorse ijzervreter Jonas Abrahamsen rijden. De renner van Uno X heeft een maand geleden zijn sleutelbeen gebroken en had negen dagen de tijd om te herstellen. Niemand dacht dat hij zou kunnen deelnemen aan de honderd en twaalfde Tour de France. Maar hij ging, wilde het toch proberen, voelde zich steeds beter worden en dan is er vandaag de ultieme beloning; een etappe winnen! De spraakwaterval kan zijn geluk niet op. Hij kon dit succes zo goed gebruiken  en ook voor zijn ploeg was dit zeer welkom. “Dit is voor mij een droom en een prachtige beleving.” De levende legende Tadej Pogacar beleefde een totaal ander moment. Door een onoplettenheid valt hij van zijn fiets en stuitert als een rubberballetje over het asfalt, staat direct weer op, maar heeft ook een mankement met zijn ketting gelukkig is de  neutrale wagen in de buurt die voor een snelle reparatie zorgt en duwt de Sloveen weer op weg. Wanneer de ploeg doorkrijgt dat de gedoodverfde winnaar is gevallen wordt er rustig gereden. Een sympathiek en sportief gebaar waardoor Tadej weer snel kan aansluiten en geen tijd verliest. 

Donderdag 17 juli

Bij een temperatuur van 35 graden wordt vandaag de eerste serieuze bergrit gereden. Met als slotklim de angstaanjagende Hautacam. Pogacar heeft aan deze berg niet de meest prettige herinneringen. In 2022 verloor hij op deze berg van zijn Deense rivaal Jonas Vingegaard die door een ongelooflijke stunt van Wout van Aert er met de winst vandoor ging.  Maar vandaag gaat het allemaal heel anders. De ploeg van Van Aert en Vingegaard (Team Visma Lease a-bike)  heeft de afgelopen dagen het de Sloveen niet gemakkelijk gemaakt door steeds het tempo zeer hoog te houden en dat is ook vandaag het geval. Het plan heeft de ploeg opgeleverd wat er van werd verwacht. Pogacar heeft weliswaar een kleine voorsprong, maar Vingegaard gelooft nog steeds dat hij voor de derde keer de Tour kan winnen. De twee rivalen verliezen elkaar niet uit het oog en zitten aan elkaars wiel gekleefd. De nummer drie van het klassement Remco Evenepoel (Soudal -Quickstep) jaagt zijn fans de stuipen op het lijf door niet mee te kunnen. Hij verliest minuten tijdens de klim maar houdt het hoofd koel en weet in de afdaling weer aan te sluiten en uiteindelijk blijft voor hem de schade beperkt. Dat geluk treft Vingegaard niet, als een kanonskogel schiet Pogacar vooruit de Deen – een stuk explosiever dan verleden jaar –  gaat mee maar verliest steeds meer terrein. Het lukt hem niet om op eigen tempo in de buurt van de Sloveen te komen. Deze verovert opnieuw de gele trui en wint zo zijn derde overwinning in deze Tour. Van de val van gisteren valt weinig te merken. Voor Vingegaard wordt het de wonden likken ,want de kans op het geel is met deze achterstand wel zo goed als verkeken.

Vrijdag 18 juli

De dag van de gevreesde klimrit. Voor de sprinters wordt het een dag van overleven. Om na de rit snel terug naar het hotel om lekker te kunnen relaxen. Een rit van bijna elf kilometer waarvan de eerste kilometer wat vlak is maar het steeds steiler wordt en de laatste 300 meters zijn gruwelijk. Omdat er alleen voor de klassements renners iets op het spel staat, is het voor de overige renners alleen zaak om op tijd binnen te komen. Voor hen is er een tijdlimiet van veertig procent dus kunnen zij zo’n tien minuten later aankomen dan de winnaar. Wie niet op tijd binnen is kan naar huis. Zo zijn de regels, niet alleen vandaag maar dat telt voor alle dagen. Het tijdslimiet is afhankelijk van de afstand die gereden moet worden en van de tijd waarop de winnaar over de streep komt. Degene die het laatst geklasseerd staat gaat als eerste van start. Er zijn nog 170 renners in koers en de laatste renners zal 17.01 van start gaan; de man in de gele trui. Opnieuw is hij het die met overmacht weet te winnen. En omdat winnen nooit wint zit er een stralende Pogacar op de rollers om het zuur in de benen kwijt te raken. Heel ontspannen vertelt hij dat al vanaf dat hij opstond de dag heel plezierig verliep hij de goede benen had en zin in deze rit. Vingegaard herstelde zich van de teleurstellende dag van gisteren. Hij reed een fantastische tijdrit maar er was er  gewoon één de sterkste. Pogacar niet voor niets een levende legende genoemd is met deze overwinning de jongste Tourdeelnemer ooit die nu al 21 Tourritten op zijn naam heeft staan. Pas 26 jaar en dan al zoveel succes. En daarbij is het zo een aardige gezellige renner die lol heeft in zijn vak. Soms gewoon zijn eigen gang gaat omdat hij dat nu eenmaal zo graag wil.  

Zaterdag 19 juli

De laatste monsterdag in de Pyreneeën. Vier grote colls moeten er door de renners overwonnen worden. De dag begint echter met een grote teleurstelling voor de meest populaire Belgische renner; Remco Evenepoel (Soudanl Quick-Step). Hij kwam naar de Tour om het nummer twee; de Deen Jonas Vingegaard moeilijk te maken maar na zijn spectaculaire tijdritzege krijgt Evenepoel een inzinking die hij niet te boven komt en huilend het Franse strijdtoneel moet verlaten. De Nederlander Thymen Arensman (Ineos Grenadeers) krijgt steeds meer door hoe goed hij eigenlijk is en vandaag wordt bewezen dat hij in staat is om de allerbeste klimmers voor te blijven. Het wordt een glorieuze rit die bloedspannend is want wat gaat de alleskunner Pogacar doen, weet die nog wat kracht uit de hoge hoed te toveren door Arensman in de allerlaatste meters toch nog te verslaan? De 1.92 meter lange renner laat zich door vooral Nederlands publiek omhoog schreeuwen, zij scanderen zijn naam en zwaaien met de Nederlandse vlag. Hij voelt zijn benen verzuren de laatste meters zijn lang en zwaar maar hij redt het! De gele truidrager komt als tweede over de streep. Wanneer de winnaar wordt gevraagd hoe hij zich voelt is zijn antwoord: “Kom morgen maar terug misschien dat ik het dan beter weet.” Maar op het podium staat een overgelukkige winnaar.

Zondag 20 juli

De Pyreneeën zijn achter de rug maar in deze zogenaamde overgangsetappe moet er toch nog flink geklommen worden. De Nederlander Mathieu van der Poel (Alpecin DeKeuninck) wil het vandaag proberen. Hij herstelt niet lekker van een verkoudheid en gaat kijken hoever hij komt. Als het niet lukt dan laat hij zich terugzakken om krachten te sparen voor de komende week wanneer de renners naar de Alpen trekken. Ook de Belgische renner Wout van Aert is vooraan te zien. Zijn zoon Jerome wordt vandaag twee jaar en een ritwinst zou een mooi cadeau zijn. Maar het is een andere Belg  Tim Wellens (UAE) die er vandaag met de winst vandoor gaat. Hij zit wat onzichtbaar in de eerste groep, heeft duidelijk een plan en weet precies op het juiste moment te ontsnappen. Kijkt eens achterom en ziet de andere renners steeds kleiner worden. Veertig kilometer rijdt hij solo als een kamikazepiloot waardoor de andere Belg Victor Campenaerts (TVL) kansloos wordt. De vogel is gevlogen en blijft weg. De motor achter hem geeft aan dat er snelheden van 84 kilometer per uur worden gehaald. Al drie kilometer voor de finish weet Wellens dat de buit binnen is en geniet daarvan met volle teugen. De meesterknecht van Pogacar mag vandaag voor eigen kansen gaan en weet dit schitterend te benutten. De gele truidrager geeft aan nog blijer te zijn dan hij is bij een eigen overwinning. Wellens heeft met deze overwinning een knap staaltje verricht. De triologie is binnen; een etappe winnen in de drie grootste wielerrondes! Het lukte hem twee keer in de Vuelta, twee keer in de  Giro en nu de allergrootste in de Tour!