Regio – De Amstel spreekt en waarschuwt. Voor de jubileumeditie van het dijkgedicht geeft Waterschap Amstel, Gooi en Vecht (AGV) dit jaar het woord aan het water. Rapper en dichter Willem de Bruin schreef een indringend dijkgedicht dat vijf eeuwen watergeschiedenis omarmt en tegelijk een waarschuwing afgeeft voor de toekomst: “Zeeën stijgen harder dan woorden. Wie niet luistert hoort straks alleen het klotsen van spijt.”

Woorden zweven boven de rivier
Van woensdag 5 tot en met 11 november, na zonsondergang, verscheen het gedicht als lichtprojectie in een sluier van mist boven de Amstel; vanaf het plein bij Amstelzijde 45. Een lichtprojector projecteert de woorden van De Bruin op een nevelwand, gevormd door speciale waterpompen. Hierdoor leek het gedicht te zweven: alsof de rivier zelf spreekt.

500 jaar waterveiligheid
Op 27 september 1525 richtte keizer Karel V het Hoogheemraadschap Amstelland op; de voorloper van Waterschap AGV. Dit markeert de start van vijf eeuwen waarin het waterschap het Amstelland beschermt tegen het water. In dit jubileumjaar – 500 jaar Amstelland en de vijfde editie van het dijkgedicht – staat Waterschap AGV stil bij het blijvende belang van sterke dijken en goed waterbeheer. Het dijkgedicht eert die geschiedenis en richt de blik vooruit. Het water spreekt als beschermer en als dreiging: het draagt stormen, maar waarschuwt ook voor stijgende zeeën en hevigere regenval.

“Sterke dijken zijn essentieel voor onze veiligheid”, zegt Arjan van Rijn, bestuurder van Waterschap AGV. “En dat merken de mensen hier in dit gebied, waar we veel werken aan het versterken van die dijken. Met het gedicht van Willem de Bruin laten we de stem van het water horen, en laten we zien dat zorg voor dijken ons allemaal aangaat. Toen, nu en in de toekomst”

Zwijgend, maar vol verhalen
“Al vijf eeuwen stroomt het water langs de dijken van Amstelland, zwijgend, maar vol verhalen. Met dit gedicht geef ik het water een stem”, aldus Willem de Bruin. “De Amstel heeft alles gezien: stormen, nieuwe steden, mensen die hier leven. Nu spreekt het water terug.”

Dijkgedicht 2025
Ik ben de stroom,
die eeuwenlang
het land bewaart.

Ik ben de oevers
waarin een verhaal rust,
dat ons allen verbindt.

Al vijf eeuwen lang:
daar
tussen mens en natuur
de beschermer.

Ik hoor je stappen
op de muren van vertrouwen.
Huizen leunen op de schouders,
die gebruikt worden
om hen droog te houden.

Ik draag stormen,
ik koester boten,
en ik zwijg.

Regen valt,
in woede,
soms te veel tegelijk.

Zeeën stijgen
harder dan woorden.

Wie niet luistert
hoort straks alleen
het klotsen van spijt.

Ik ben de stem.
Ik ben het water.
Ik ben de spiegel van tijd.

Op de foto: Het Dijkgedicht was een week lang zichtbaar als lichtprojectie in nevel boven de Amstel.  Foto: aangeleverd.