’t Is weer voorbij die ‘mooie’ zomer

Door Donald Esser.

Is het nu wegwerkzaamheden of WEG werkzaamheden? Wie deze zomer door gemeenten De Ronde Venen en/of Uithoorn heeft gereden – of beter gezegd: heeft geprobeerd te rijden – weet het: de N201 was veranderd in een soort Bermuda-driehoek voor verkeer. ’t Is weer voorbij die ‘mooie’ zomer. De verleden week op 85-jarige leeftijd overleden Gerard Cox zong het ooit met melancholie, maar in De Ronde Venen en Uithoorn klinkt het dit jaar meer als een cynische klaagzang. Want wat was er mooi aan een zomer, waarin je meer tijd doorbracht in omleidingsroutes dan in zwembroeken?
Ook de kernen van de dorpen waren in onze gemeenten veranderd in een verkeerslabyrint. Je reed erin als dat lukte, je nam een afslag, volgde een omleiding en kwam drie kwartier later weer uit bij waar je begon. Niet je auto, maar je humeur lag inmiddels in de kreukels.
Wekenlang – nee, máándenlang – was het raak. Afsluitingen hier, omleidingen daar, verkeersregelaars die je met een verveeld handgebaar een kant op wezen waarvan je wist: dit gaat me minstens een halve tank kosten. En de A10? Die deed vrolijk mee. Alsof iemand van Rijkswaterstaat of de gemeente geniepig dacht: laten we een experiment doen en kijken wat er gebeurt als we ál het verkeer frustreren.
En nu zit ik met een vraag waar ik al die kilometers en liters extra benzine over heb nagedacht: wie is hier in hemelsnaam VERANTWOORDELIJK voor? Ja, met hoofdletters, want ik voel me geroepen dat eens flink uit te schreeuwen.
Was dit het resultaat van een overleg waarin niemand op kantoor daadwerkelijk een rijbaan van dichtbij heeft gezien. Kijken die ambtelijke OV-fanaten thuis of op kantoor van afstand naar verkeersmodellen alsof we pixels zijn in een SimCity-simulatie? “Ach joh, daar kan nog wel een afsluiting bij. Gooi die weg of rotonde ook dicht. Spannend!”
Hoe moeilijk is het eigenlijk om met Rijkswaterstaat, gemeenten en iemand die wél eens achter het stuur zit, om tafel te gaan zitten? Iemand die snapt dat als je én de N201 én de A10 deels afsluit, je de regio niet alleen op slot zet, maar het verkeer tot een soort file-fuik maakt waar niemand nog uitkomt?
En dan die borden. “Omleiding A volg B, tenzij C gesloten is wegens D.” Tegen de tijd dat je de tekst hebt gelezen, sta je al drie auto’s achter in een rij waarvan niemand nog weet waarom die er is. Het zou grappig zijn, als het niet zo tenenkrommend frustrerend was.
Gelukkig is het september. De afsluitingen zijn (voorlopig) voorbij, de filezenuwen gezakt. Alhoewel… Maar ik weet een ding zeker: bij de eerst-volgende wegwerkzaamheden grijp ik weer naar mijn toetsenbord. Want dit moeten we blijven opschrijven, als klein protest. Voor de weg-gebruikers. En vooral: om mijn extra omrijdingsbenzinekosten emotioneel te verwerken. En als eerbetoon aan Gerard Cox: ’t Is weer voorbij die ‘mooie’ zomer.