Wilnis – Kijkend naar het verschil in plaatsen op de voetbalranglijst verwachtte niemand van de trouwe supportersschare, dat er bij de koploper van het eerste uur drie punten aan het totaal konden worden toegevoegd in de uitwedstrijd bij het sterke De Bilt.
De spelers van CSW zaten echter na de vier behaalde punten uit de laatste twee (inhaal)duels tegen directe concurrenten schijnbaar lekker in hun vel. In een vermakelijke wedstrijd, waarbij in de gemeente waar het KNMI is gevestigd juist een weersomstandigheid voor de beslissing zorgde, bewees Leroy Scholman opnieuw zijn waarde voor het team. De piepjonge gelegenheidsverdediging stond als een rots in de branding en er werden verrassend, maar zeer verdiend, drie punten meegenomen naar Wilnis.
Degradatiegevaar
Zoals eerder geschreven, moesten de mannen uit onze regio deze periode onveranderd aan de bak voor de broodnodige punten om los te komen van het vervelende degradatiegevaar. FC De Bilt was tot aan zaterdag verwikkeld in een strijd om de titel met Legmeervogels. In punten gelijk, op ruime afstand van de nummer drie EDO, gaan zij bepalen wie de titel mag vieren. Het was dus een wedstrijd met aanzienlijke belangen voor beide teams, wat vanaf het eerste fluitsignaal zichtbaar was. Er werd fel gestreden om de bal, er werden in de onderlinge duels geen benen teruggetrokken en het tempo lag hoog. Soms wat onvriendelijk, maar gelukkig nooit over de grens. Het spel golfde op en neer en voor beide goals werden er flink wat penibele situaties en een groot aantal hoekschoppen genoteerd. Steeds was daar weer een onverzettelijke teen, knie of kuit die de baan van de bal onderbrak, waardoor de balans doorsloeg in het voordeel van de verdedigende partij. In de eerste 22 intensieve minuten was er daarom geen beweging op het scorebord.
Goal in one
In minuut 23 opnieuw een hoekschop voor CSW. Scholman nam de trap en de bal vloog met een boog, onder invloed van de licht aantrekkende wind, over de lange De Biltse doelman in één keer in de goal. Een echte oudhollandse inswinger, een plaatje van een doelpunt dat luid werd bejubeld door iedereen met een rood-blauw hart. Tot aan de rust bleef het spelbeeld hetzelfde, waarin Rahim Gök eenmaal met een fantastische redding en een tweede maal door zijn engeltje op de lat ervoor zorgde dat de voorsprong intact bleef.
In de tweede helft schakelden de gastheren een tandje bij. Zij moesten immers wel, want bij verlies zo kort voor het einde van de competitie zou de titel een beetje uit het zicht raken. De thuisploeg had het echter niet. De hogere versnelling werd veelal gebruikt voor doelloos en tijdrovend achterin rondspelen om vervolgens alsnog de lange bal te hanteren, die door CSW’s laatste linie prima werd verwerkt. Kenners zullen zeggen dat een lange bal makkelijk te verdedigen is, en dat is waar. Maar deze wijsheid hanteren als de waarheid zou afbreuk doen aan de prestatie van onze achterhoede. Door de afwezigheid van vaste waarden als Jelle van de Bosch en Robber Kompier, dit keer bevolkt door de jonge honden Tijn Mager, Jamie Veerhuis, Mick van der Loo en de iets minder jonge Elroy Baas, speelde zij namelijk een fantastische, nagenoeg foutloze tweede helft. Oplossingsgericht, geen duel schuwend, voetballend waar mogelijk, maar rücksichtslos als nodig. Ballen op het dak of in de struiken, ik houd ervan, het doel heiligt de middelen.
Met dit strijdplan werd de eindstreep gehaald en prijkte de 0-1 na ruim 48 nagelbijtende minuten nog altijd op het scorebord. Een prachtige prestatie, die een vervolg moet krijgen tegen EDO, een tegenstander waar in de eerste ontmoeting in Utrecht nog van werd verloren. Reden genoeg om vol te gaan voor sportieve revanche. Zoals altijd begint de wedstrijd om 14.30 uur.
CSW verraste zichzelf en koploper De Bilt. Foto: aangeleverd.