Aalsmeer – Jong zijn is niet altijd makkelijk, sterker nog het is vaak behoorlijk lastig. Er moet veel, er ligt een enorme druk op presteren. Social media brengt jongeren met de hele wereld in contact en schept een beeld waar jongeren graag aan willen voldoen, maar wat meestal niet haalbaar is. Het kan zorgen voor onzekerheid en depressiviteit.

Sandra Guldemeester, praktijkondersteuner GGZ, komt het in haar praktijk regelmatig tegen, ze begeleidt kinderen tussen de 0 en 18 jaar, die door de huisarts naar haar zijn verwezen. Zij bekijkt wat de hulpvraag is, wat er speelt en of zij in enkele gesprekken hulp kan bieden in de ontstane situatie of dat het kind inderdaad doorverwezen moet worden naar jeugdhulp. Maar dat is een procedure met mogelijke wachtlijsten. “Soms helpt het al om anders naar een situatie te kijken”, legt Sandra uit. “Ik bied een luisterend oor, heb geen oordeel en probeer vooral om met kinderen en hun ouders tot een oplossing te komen.” 

Depressiviteit, boosheid of spanningen

Zelfmutilatie, jezelf beschadigen, krassen of snijden, komt regelmatig bij jongeren voor en specifiek bij meisjes. Het is voor hen een mogelijke manier om depressiviteit, boosheid of spanningen af te reageren en het wordt helaas op social media veel als een trend gepresenteerd. Jongens hebben zeker ook depressieve klachten, maar dit lijkt zich meer in angsten te uiten. Sandra vervolgt: “Met meisjes ga ik op zoek naar wat het hen oplevert. Waarom doe je het? Hoe voel je je daarna? En als je dat weet kun je dan ook andere dingen inzetten om hetzelfde gevoel te bereiken? Zijn er alternatieven? Wat doe je als je je goed voelt? Het is een groep die terechte zorg nodig heeft en waarin ik samen een signaleringsplan opzet om de jongere en haar omgeving meer grip te laten ervaren in deze situaties.”

Onderdeel van opgroeien

Ook jonge kinderen hebben hun eigen verdriet, Bijvoorbeeld door het verlies van een naaste, scheiding of problemen op school. Dit kan zichtbaar zijn in hun gedrag. “Het is belangrijk hoe je daar als ouders tegen aankijkt”, vervolgt Sandra. “Wees je bewust dat het gedrag niet altijd het probleem is, maar dat er vaak een boodschap achter zit die je als ouders ook anders kan lezen. Dan is het niet nodig om naar de hoogdrempelige jeugdhulp te gaan. Waarom is een kind boos? Als je als ouder vindt dat het gedrag van je kind reden is om professionele hulp te zoeken geef je wellicht een signaal af waarin een kind zich miskend en onbegrepen voelt. Maak het niet groter dan het is. Soms mag een kind gewoon boos en verdrietig zijn. Kinderen moeten hier mee leren omgaan en het is een onderdeel van het opgroeien en hun eigen ontwikkelingsproces. We hoeven ons als ouders er niet direct zorgen over te maken of een verklaring voor te vinden.” 

Voorbereiden op toekomst

Iedere jongere heeft wel eens een fase waarin het soms even niet zo leuk is. De middelbare school is niet voor iedere jongere leuk, maar je moet er wel naar toe. Hoe combineer je die twee feiten met elkaar en hoe maak je ze haalbaar? Wat is nog wel leuk in het leven? Sandra: “Ga daarnaar op zoek. Accepteer als ouder wat meer dat een kind af en toe niet goed in zijn vel zit. Als we ze nu niet leren dat het erbij hoort om je soms niet goed of ongelukkig te voelen, hoe moet het dan als ze later in het leven tegenslagen krijgen? Het gaat erom dat je ze voorbereid op de toekomst. Geef je kind de kans om te vallen, laat dat gebeuren, maar zorg dat je in de buurt bent om ze op te vangen. Zoals je dat ook deed toen ze leerden lopen.”

Door Truus Oudendijk