Door Rein van der Zee
Kudelstaart – Giovanni Margaroli stamt uit een Italiaanse familie, werd geboren in Amsterdam en woont sinds 1987 in Kudelstaart. Toen hij met pensioen ging pakte hij de gitaar weer op en nam les. Hij zou graag met anderen muziek willen maken.
Hoe belangrijk is muziek voor je, Giovanni?
“Muziek is alles. Het is de grondtoon van mijn leven. Zit in mijn familie, opa was barpianist in het Amsterdamse American hotel. Mijn vader schreef liedjes en mijn zussen waren ook muzikanten, één zus speelt in de folkband Arthur & Friends.”
Hoe kwam je zelf in aanraking met muziek?
“Het zat er al vroeg in, mijn vader vond protestmuziek zoals bv Bob Dylan, Woody Guthrie, Pete Seeger en Donovan belangrijk. Ik ben opgegroeid in het tijdperk dat popmuziek in opkomst was. Op mijn elfde ontdekte ik The Beatles, de Stones en kocht ik mijn eerste singeltje van Rocco Granata. Daar schaam ik mij nu een beetje voor, haha.”
Vanaf mijn 13e zong ik in een jongerenkoor in Amsterdam, van de kerk. Wij zongen populaire liedjes (o.a. Simon & Garfunkel en Dylan) om meer jongeren aan te trekken, waarvan de tekst dan ‘christelijk’ werd bewerkt. Mijn oudste zus speelde gitaar in de band van het koor, ik probeerde dat ook maar dat ging niet, ik heb namelijk een kromming in één van mijn vingers en het was een jazzgitaar met stalen snaren. Ik kon dat wel vergeten zei iedereen!
Zeker na de geboorte van mijn kinderen verdween de muziek wat naar de achtergrond. Toen ik 2015 met pensioen ging zag ik een programma met dr. Scherder en die vertelde dat je hersenen actief blijven als je, als senior, nieuwe dingen leert. Bijvoorbeeld muziek maken werkt héél goed. Toen besloot ik om toch maar gitaar te gaan leren en sinds 2020 krijg ik les van Paul Witte; ondanks mijn kleine handicap kan ik toch spelen!”
Heb je een leuke muziek-herinneringen?
“Ik zat vroeger bij de verkenners en daar zat ook Erik de Zwart bij. Hij had een drive-in, o.a. door hem leerde ik weer andere muziek kennen zoals bijvoorbeeld John Mayall, Clapton, Pink Floyd en CCR. En de festivals in Kralingen en Woodstock natuurlijk.
Als ik met mijn hobby’s tekenen en fotografie bezig ben dan merk ik dat muziek mij in een soort flow brengt. Ik luister dan naar Keith Jarret, dat grijpt aan op mijn zenuwstelsel.
In mei dit jaar speelde ik in het ‘Nazaten Orkest’ in Noord-Italië, met mijn familie in Druogno. Dat zit zo: Mijn familie uit Italië (destijds straatarm) bestond uit schoorsteenvegers vroeger in Amsterdam. Je hebt daar ook de Schoorsteenvegersteeg, dat bord hebben wij meegekregen naar Italië. Ons orkest speelde allemaal liedjes variërend van Italiaanse volksmuziek en Nederlandstalig werk.”
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
“Ik zou graag met anderen willen muziek maken, in een bandje of gewoon met z’n tweeën bijvoorbeeld.”
(Foto: RvdZ)