Aalsmeer – Zaterdag 25 november sloot het Koninklijk Toonkunstkoor Aalsmeer met het zoveelste hoogtepunt een 134 jarige geschiedenis af. Want een hoogtepunt werd het! De belangstelling voor dit majestueuze – koninklijke – afscheid was zo groot dat er vele extra rijen stoelen moesten worden bijgezet in de Bloemhof. “Het is zoals het is. Het oudste koor van Aalsmeer neemt vandaag afscheid van haar publiek. Dat doet pijn en er is verdriet. Maar wij kunnen terug kijken op vele mooie jaren waar op hoog niveau werd gepresteerd.” Het waren de woorden van voorzitter Cock Lagerweij.
Dirigeren op een kratje
Het Holland Symfonie Orkest had al gestemd en zat geheel klaar om het koor en de vier frèle solisten: de dames in vlammend rood gecombineerd met zwart en de heren in smoking en lakschoenen, te begeleiden en dat deden zij meer dan voortreffelijk!
Dat je op een kratje ook geweldig kunt dirigeren werd op deze avond overtuigend bewezen. Wat wist de dirigent Nico Philipp Hovius zijn koor tot grote hoogte te brengen. Er werd met zoveel passie en vervoering gezongen. Het was een compleet jubelend zangfeest. Voor de pauze was er gekozen voor de Krönungmesse KV 317 van Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) en niet voor niets. Het werk paste exact bij de sfeer van de avond en dat telde ook voor het stuk dat na de pauze werd gespeeld en gezongen: De Symfonie Nr. 2 Lobgsang gecomponeerd door Felix Mendelssohn – Bartholdy. Ook deze componist stierf op jonge leeftijd – hij werd 38 jaar – maar wat hij in deze korte tijd componeerde wordt na eeuwen nog steeds geroemd. Het werk begint met een ruim twintig minuten durende openingssymphonie, Daarna volgt het tweede gedeelte voor koor, solisten en orkest. De 52 orkestleden wisten de klankkleur van hoorns, fagot, dwarsfluiten, contrabas, violen te laten samensmelten in volkomen harmonie en zeggingskracht. Opnieuw liet het Koninklijk Toonkunstkoor op indrukwekkende wijze horen waarom zij de titel Koninklijk heeft verdiend.
Ovatie
De solisten, Henriette Feith (sopraan), Caroline Stam (sopraan), Petra Stoute (alt), Falco van Loon (tenor) en vervanger Jaap Rood (bas), pasten wat stem betreft heel goed bij de uitgevoerde stukken. Organist Jeroen Koopmans was te bescheiden om zich na afloop te scharen bij de solisten en dirigent om zijn bloemen publiekelijk in ontvangst te nemen. Hij deed zichzelf daarmee tekort. Zijn bijdrage was te belangrijk om zich zo op de achtergrond te houden. Precies om 22.15 uur barstte de ovatie los voor een koor dat met heimwee op een hoogtepunt afscheid moest nemen van een dankbaar en enthousiast publiek.
Janna van Zon