Aalsmeer – De oprijlaan voor het huis aan de Aalsmeerderweg staat vol met auto’s; een aantal kinderen en kleinkinderen zijn op bezoek bij (o)pa en (o)ma voor een wel heel speciaal gebeurtenis; de vijfenzestigjarige trouwdag wordt gevierd van Dirk van Leeuwen en Grietje van Leeuwen-Ketelaar. Net na de oorlog ontmoetten de twee elkaar op de Middelbare Handels avondschool in Aalsmeer. Grietje, die door haar schoonfamilie later Rita werd genoemd, omdat een zusje van Dirk al Grietje heette, was een boek vergeten en fietste met Dirk mee naar de Oosteinderweg waar hij destijds woonde. Vervolgens bracht hij haar weer helemaal terug naar Uithoorn. “Zo is het gekomen.” Zegt meneer van Leeuwen. En mevrouw voegt er aan toe: “En dat was net na de oorlog. We zijn een jaar later verloofd. Toen moest Dick (ze noemt haar man geen Dirk) in dienst en ging drie jaar naar Indonesië. In 1951 zijn we getrouwd. Ik was destijds secretaresse van de NVV, dat is de voorloper van de huidige FNV en ik heb de begintijd van de AOW meegemaakt.” Toen er werd getrouwd ging het stel inwonen bij de ouders van Dirk. Later werd er verhuisd naar de huidige woning, voor de kwekerij die ze samen gingen runnen. De kwekerij had eerst anjers, toen rozen, seringen en gloriosa. Er werd keihard gewerkt. Later ook met alle vier de kinderen (twee jongens, twee meisjes). Er kwamen twaalf kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Het dieptepunt in het leven van familie van Leeuwen is het overlijden van dochter Margriet op tweeënveertigjarige leeftijd. Er wordt even stilgestaan of dit wel in de krant moet, maar besloten dat ze natuurlijk genoemd moet worden! Het leven is verder gegaan en er wordt genoten van de sterke familieband die duidelijk overheerst in het huis aan de Aalsmeerderweg. Kinderen, schoon- en kleinkinderen druppelen binnen. Er zal met een groot gedeelte gegeten gaan worden in een restaurant aan de Pontweg om samen het leven te vieren en de vijfenzestigste huwelijksdag van het echtpaar dat de respectabele leeftijd van achtentachtig (Grietje) en negentig jaar heeft weten te bereiken. “We kunnen van elkaar op aan en op elkaar terugvallen. Dat is zo fijn.” verzucht Grietje.

Hobby’s

Ad Verburg is op bezoek namens de gemeente als locoburgemeester en heeft het echtpaar bij binnenkomst een mooie bos bloemen overhandigd en de kopie van de trouwakte, die aandachtig wordt bekeken. “De dag zelf is destijds als een roes aan ons voorbij gegaan.” aldus het echtpaar. In 1976 werd er gestopt op de kwekerij en liet meneer zich omscholen tot boekhouder. Tot aan de VUT heeft hij gewerkt bij het GAK en mevrouw halve dagen op kantoor van de RMTS, de tuinbouwschool in Aalsmeer. Op de vraag of er hobby’s zijn wordt bevestigend geknikt. Grietje: “We fietsen allebei graag en ik bridge twee maal in de week op twee verschillende middagclubs in Amstelveen en Kudelstaart. Hier ga ik ook altijd op de fiets naartoe.” Meneer zit op de biljartvereniging. Hij wijst: “Kijk, mijn keu staat daar in de hoek. Het is nu zomerstop, maar van de winter ga ik weer regelmatig naar de Hornmeer. Tevens heb ik op drie koren gezeten in Aalsmeer en ik hoop dat ook weer te gaan doen, zingen.” De boekenkast in de huiskamer puilt uit van de boeken. Er wordt door beiden graag gelezen. “En dan is oma ook nog actief op Facebook en WhatsApp.” Aldus een kleindochter. “Ja,” zegt haar oma, “ik doe er niet zoveel op, maar ik volg het allemaal wel hoor. Ook doe ik op de tablet aan Wordfeud, want ik vind bezig zijn met de Nederlandse taal erg interessant.” Tot slot wordt door het briljanten echtpaar het volgende geantwoord op de vraag of er nog wensen zijn: “We hebben een goed leven samen en zijn nog steeds gezond. Dat willen we zo lang mogelijk volhouden. En, ook belangrijk, als het met de kinderen goed gaat, dan gaat het met ons ook goed.”

Door Miranda Gommans