Aalsmeer – Zondag 12 mei was de dag dat Roelof en Elske Rozendal-Poortinga zestig jaar geleden in het huwelijksbootje stapten. Op maandag de 13e viert burgemeester Gido Oude Kotte dit feestje eventjes mee om klokslag 11 uur in hun maisonnettewoning aan het Weteringplantsoen. Het boeket bloemen wordt dankbaar aangenomen, net als de trouwakte die in 1959 ondertekend werd in Friesland alwaar het stel werd geboren en opgroeide. Dochter Willie is aanwezig en ook haar twee broers Hendrik en Oene verwelkomen de burgemeester.

De drie kinderen willen maar wat graag bij het bezoek aanwezig zijn, want ze groeiden zowat op in het gemeentehuis. Dat komt zo: Meneer Rozendal werd in 1971 aangesteld als gemeentebode in Aalsmeer “We hadden geen enkele moeite om hier te aarden. Aalsmeer heeft dezelfde mentaliteit als Friesland.” Het gezin woonde in diverse diensthuizen. Ook in de conciërgewoning aan het Raadhuisplein, naast het Raadhuis (“Of is het Gemeentehuis?”, aldus Oude Kotte). Over die gemeentelijke periode worden veel herinneringen opgehaald. Mevrouw Rozendal hielp de vrouw van burgemeester Brouwer (zij leed namelijk aan MS) in de huishouding en ook de kinderen werden betrokken. Willie, 51 jaar en daarmee de jongste, weet het nog goed: “Wij hielpen waar we konden; bijvoorbeeld in de catering, tijdens recepties.” Maar ook Hendrik kan zich nog levendig een anekdote voor de geest halen. “Onze achtertuin zat aan de sloot achter het gemeentehuis. En als ik dan een grote vis had gevangen, hingen de ambtenaren uit het raam met de duimen omhoog.”

Er komen veel meer anekdotes voorbij. Het gezin heeft met de baan van vader een mooie tijd beleefd. De oud-gemeentebode: “We hebben veel gelachen, het was een mooi vak.” Er kwamen vijf kleinkinderen en het eerste achterkleinkind is op komst. Oene Rozendal glundert van oor tot oor; “Ik word voor het eerst opa. En mijn vader en moeder overgrootouders. Mooi hè mam?”

Vrijwilligerswerk 

Roelof en Elske ontmoetten elkaar in het bos in Friesland. “Ik liep tijdens een muziekkorps zo tegen hem aan op Pinkstermaandag en dat is altijd zo gebleven.” Vier of vijf jaar later gingen ze in ondertrouw. En ook hierover worden herinneringen opgehaald: “Dat kostte maar liefst vijfendertig gulden. Dat was een rib uit ons lijf!”, zegt de vierentachtigjarige Roelof die nog volop vrijwilligerswerk onderneemt. Drie halve dagen bij Dorcas en hij schenkt koffie bij het zorgcentrum. “Ik rijd nog steeds auto. Mijn vrouw is helaas minder mobiel.” Elske vult aan: “Ja en mijn zicht is slecht, ik zie schemerig. TV kijken kan niet meer, maar dat is niet erg, want er is toch niks op wat ik leuk vind. Ik maak regelmatig een legpuzzel en luister graag naar schlagermuziek. Heino enzo. Dat vind ik mooi. Frans Bauer? Nee, dat vind ik niks.” De goedlachse drieëntachtigjarige slaat hierbij haar hand voor het gezicht. 

Lintje 

Het feestje ter ere van het jubileum is reeds gevierd in de Open Hof Kerk die het stel trouw bezoekt. “We hebben op koffie en gebak getrakteerd en de dienst was prachtig. De kerk is een grote steun voor ons.” Ook werd zondag een lunch genuttigd met de (klein)kinderen. Meneer en mevrouw Rozendal zijn duidelijk geliefd. Het bewijs hiervan wordt geleverd met tientallen kaarten op het dressoir, zestig witte rozen van de kleinkinderen, een gelukwens van de koning, een brief van de provincie en het bijzondere lintje (eremedaille in zilver) dat meneer ontving na zijn afscheid op het gemeentehuis. Ze zouden nog wel langer willen kletsen, maar voor Gido Oude Kotte wordt het tijd om op te stappen onder dankzegging van de mooie verhalen. Er wordt hem hartelijk succes gewenst op het gemeentehuis ‘waar altijd wat te beleven valt’. Namens de Nieuwe Meerbode: Lokwinsken (hartelijk gefeliciteerd in ’t Fries, red.) met uw Diamanten huwelijk!

Door Miranda Gommans