Aalsmeer – Via affiches op lift en ramen in hun flat aan het Poldermeesterplein wordt al snel duidelijk; 3 mei Jaap en Rie Wierstra 60 jaar getrouwd. Het echtpaar krijgt daarom hoog bezoek van burgemeester Nobel. Gelijk bij binnenkomst wordt het ijs gebroken. De ras-Amsterdammer Jaap vraagt Jeroen of hij een Nobeltje wil (een likeur, red.), maar de burgervader antwoordt lachend dat hij het tijdens werk liever op een kop koffie houdt.

De Amsterdamse humor en gezelligheid voeren de boventoon tijdens het gesprek in het knusse appartement. Jaap (geboren als Jacob Jelle) en zijn vrouw Rie (geboren als Mariëlle Louise Elisabeth Meulenbelt) vinden het bezoek maar wat leuk. Hun zoon is met zijn vrouw aanwezig en ook de twee kleindochters. Het is even een puzzel, want de meiden wonen bij hun moeder op de Vlinderweg. De zoon van huidige schoondochter is er ook bij.

Gitaarleraar

Meneer heeft COPD en dat belemmert het stel om een feest te geven. “Ik heb gewoon te weinig lucht, maar zo met onze zoon, schoondochter en kleinkinderen vinden wij het al feest genoeg!” De twee leerden elkaar kennen in Amsterdam. Rie zocht een nieuwe gitaarleraar en samen met haar vriendinnen belde ze aan bij Jaap. “Stonden daar ineens zes meiden voor mijn deur!” verzucht haar man en mevrouw zegt: “Tja, en ik was de uitverkorene!” Samen hebben ze regelmatig opgetreden. De anekdotes vliegen over tafel. “We hebben een prachtig en rijk sociaal leven gehad.” Aldus een tevreden terugkijkende Rie Wierstra. Sinds acht jaar wonen ze met erg veel plezier in Aalsmeer. “En het was net of er een nieuwe wereld voor ons open ging. De mensen zijn hier zo lief en attent. Helaas was het respect behoorlijk zoek in Amsterdam.”

Humor

Over het werkende leven zegt Jaap: “Twaalf ambachten, dertien ongelukken.” Doelend op verschillende banen die de revue zijn gepasseerd. “Ik heb in diverse fabrieken gewerkt, ben verwarmingsmonteur geweest en heb vroeger zelfs op de transportfiets goudstaven vervoerd van het Rokin naar de Leidsedwarsstraat. Kwam ik met een cheque van ruim een ton aan guldens terug om in te leveren bij de bank. Kun je je toch nu niet meer voorstellen?” De laatste achtentwintig jaar was hij ambtenaar.

Mevrouw heeft ook gewerkt: “Schoonmaakwerk. Toen we naar Noord verhuisden heb ik tot mijn pensioen gewerkt in verzorgingshuis ‘De Kimmen’ en de fiets die ik na de VUT ontving, daar fiets ik nu nog op. Ook rijd ik nog auto.” De kleindochters vullen aan: “Een babygele zónder stuurbekrachtiging!” En zoonlief zegt trots: “Mijn moeder haalde haar rijbewijs op haar vijftigste.” Echtpaar Wierstra heeft veel van de wereld gezien.

Sinterklaas

Jaap Wierstra heeft jarenlang Sinterklaas gespeeld in Amsterdam. Met ontzettend veel plezier. Ook hier komen de verhalen boven tafel. “Ik probeerde vooral altijd de ouders van die kindertjes een hak te zetten. Geweldig!” Het huishouden runt het stel nog zelfstandig. Er komt alleen iedere morgen thuishulp. “En dat zijn lieve meiden hoor.” Aldus Jaap die niet meer zo goed ter been is. Rie gymnastiekt nog één keer in de week. Jaap: “Ja, ze wou ook nog op figuurzagen, maar dat heb ik maar afgezegd. Haha.” De humor bevalt Jeroen Nobel (van oorsprong Amsterdammer) wel. Toch is het tijd om weer op te stappen. Jaap Wierstra tot slot: “Nou, wat jammer, ik dacht dat je wel een happie mee bleef eten!” Het boeket bloemen namens de gemeente wordt met zorg in een vaas gezet naast de vele andere bloemen in de woonkamer. Wat een vrolijke familie.  

Door Miranda Gommans