Aalsmeer – Het Moeraspad, bedekt met riet om het toegankelijk te maken, lijkt oneindig lang en kronkelt als een ringslang door een sprookjesbos. Varens, bramen, mossen, bloemen, brandnetels, vergane oude bomen en zonnestralen, die tussen de rijke begroeiing door het frisgroene mos belichten, leiden mij dieper en dieper het gebied in. Mijn doel is om aan het einde van dit pad te kunnen zitten op de rode-beukenbank bij de nieuwe Moeraseik. Mijn benen branden een beetje van de brandnetels die her en der door het riettapijt komen; ik had beter een lange broek aan kunnen doen…. Wat is het hier prachtig. Topsfoort-land wordt steeds meer gearrangeerde wilde natuur. Ik kijk naar de oude seringenakker in het gebied, die nu nog volstaat met wilde bloemen, onkruid en struiken. Ik hoop dat hier op dit land ooit mijn ‘wensdroom’ gaat uitkomen (zie mijn boek ‘BOB in de Bovenlanden’). Ik vraag mij af welke dieren en vissen hier onder mijn voeten leven; zullen hier ringslangen en meervallen hun leefgebied hebben? Eindelijk komt er meer uitzicht op de Poel. Met een stok probeer ik het laatste stuk nog dichter begroeid kronkelpad brandnetelvrij te maken en kom aan bij de nieuwe moeraseik.

Storm Ciarán

De rode beuk, die aan de kop van Topsfoort stond, is sinds mijn jeugd een boom die ik prachtig vind. Het was een stoere, oude, diep-wijnrode boom met machtige takken die mij als wegwijzers alle vaarrichtingen aangaven. Een rode beuk van dit kaliber zie je niet veel op de eilanden van de Bovenlanden. Een Beuk wortelt niet diep, vaak niet dieper dan één meter. Hij wortelt meer breeduit en heeft daardoor makkelijker kans om op oude leeftijd, als imposante boom om te gaan bij een zware zuidwesterstorm. De prachtige boom is geplant rond 1885 en bezweken tijdens de Ciarán novemberstorm in 2023, ongeveer 140 jaar oud. Er is geen rode beuk voor teruggeplaatst. De reden hiervoor was dat een volgende beuk ook niet veel ouder zou worden dan honderdvijftig jaar. Tussen al het groen van Topsfoort is de diep-wijnrode kleur helaas niet meer te vinden….

Nieuw landmark

Er staat sinds 5 maart 2025 een moeraseik ter vervanging van de beuk. Een deskundig bureau heeft hier advies gegeven. Een moeraseik ontwikkelt een stevige diepe penwortel en bij het ouder worden ook veel sterke zijwortels, wat een goede verankering bevordert. Voor de zekerheid is de boom gestabiliseerd met heipalen en tuidraden. De stichting hoopt hiermee de boom een lang en gezond leven te geven op deze iconische plek. De moeraseik kan honderdvijftig tot, bij gunstige omstandigheden, tweehonderd jaar oud worden. Ik sta naast de oude boomstam en streel de dikke rimpelvolle bast, kijk op naar de nu al imposante tien meter hoge eik. De boom heeft een moeilijke start gehad. Nadat hij in maart geplant is, was het voorjaar ontzettend droog waardoor het wortelgestel keuzes moest maken. Sapstromen naar het blad werden door de boom stilgelegd om vervolgens alle energie naar het wortelgestel te leiden om de boom in leven te houden; de bladontwikkeling is dan minder belangrijk. Volgend voorjaar zal de boom een sterker wortelgestel hebben opgebouwd en daardoor weer energie hebben om de opwaartse sapstromen in werking te zetten waardoor de moeraseik in 2026 volop in het blad zal komen. De beuken-boombank naast de nieuwe eik is als een ode aan haar lange leven. Ik blijf nog even zitten en weet dat de moeraseik ook een prachtig ‘landmark’ zal worden. Het is goed zo.

Diep wijnrood

Mijn terugtocht over het unieke kronkelpad om weer bij de boot te komen is pijnlijk aan mijn benen met alle bramenkrassen en brandnetels. Maar het is een wonderlijke ervaring om hier te mogen lopen en te genieten van ook dit stukje Westeinderplassen. De stichting heeft, met veel gulle gevers, een prachtig project voor de toekomst gerealiseerd.Maar, als het aan mij had gelegen, was het toch een nieuwe rode beuk geworden met haar diep-wijnrode kleurenpracht; al was het maar voor honderdveertig jaar!

BOB

Foto: Het unieke kronkelpad (aangeleverd).