Aalsmeer – Ons tuinpad is egaal bedekt met herfstblad, wat knispert onder mijn voeten terwijl ik er over loop, de gouden glans maakt mij vrolijk. Mijn manke kip loopt met me mee en heeft de tijd van haar leven, ze weet niet hoe snel ze bladeren weg moet harken om een feestmaal te creëren van insecten en wormen, die hier hun habitat hebben gevonden. De oude eikenboom laat haar bruingele bladeren dwarrelen om het herfsttapijt nog dikker maken. Komende herfststormen nemen het dikke tapijt te zijner tijd vast weer mee. De bladeren zullen de aarde voeden voor een vruchtbaar volgend jaar, maar voorlopig mogen we nog genieten van deze heerlijke herfstbeleving. 

Wolkenspel

Ik loop naar mijn boot en vaar de Poel op. Een stevige wind met rollende golven verwelkomt mij. Recht oversteken naar het eilandengebied is niet handig omdat ik geen zin heb om kletsnat te worden en een speelbal van de golven. Daarom vaar ik tegen het woeste water in, richting Leimuiden, om halverwege te keren en mij door de golven te laten leiden richting het Vossegat. 

Een paar surfers scheren over het water van de verder kale golvende vlakte; een watervlakte die overgaat in een spannende blauwe lucht met een spierwit wolkenspel. Over een paar uur zal de zon ondergaan en vlak voordat zij de horizon bereikt zal ze nog een lichtshow geven. Ik ben benieuwd in wat voor kleurschakering vandaag. Het kunnen zomaar alle kleuren rood-oranje zijn of veel tinten geel, misschien worden we wel verrast door een palet van zacht lichtroze tot diep donkerpaars….

Een mooie zonsondergang zal het zeker worden; ik hou niet van avonden met grauwe grijze luchten waarin het van licht naar schemer en dan donker wordt. Daar wordt een mens niet vrolijk van. Geef mij maar een mooie zonsondergang.

Juwelen, hortensia’s en pampasgras

Aangekomen bij de eilanden rondom de Westeinderdijksloot zie ik dat er hard gewerkt is door de seringen- en ilexkwekers. Veel teeltakkers zijn al kaal, de seringen- en sneeuwballenstruiken zijn bijna allemaal naar de kwekerijen gebracht om in bloei te trekken. Ilextakken zijn gesnoeid en zullen in de kassen, afgedekt, zodat ze in het donker liggen, hun blad verliezen. Na een aantal weken op de kwekerijen kunnen deze Aalsmeerse juwelen naar de veiling.

Al varend zie ik dat bomen en struiken al veel blad hebben verloren waardoor het zicht op verder gelegen eilanden opener wordt. De diepe kleuren van hortensiastruiken krijgen een overheersende rol in het gebied; groen, roze, rood, paars, wit en het lijkt of de hortensiabloemen nog groter dan groot zijn dit jaar; een diameter van vijfentwintig centimeter is echt geen uitzondering. Pampasgras, met overdadige bloei van witte dikke pluimen, kom ik te pas en te onpas op eilanden tegen. Ik vind het prachtplanten, in een grote kuip op mijn terras zouden ze niet misstaan, maar hier rond het eilandengebied vind ik ze een beetje te dominant….

Ik vaar de grote poel weer op. De wind is ‘bijna’ gaan liggen; dat doet de wind wel vaker, uit respect naar de zon, als zij haar laatste kunstje van de dag laat zien. (dat heeft de wind mij zelf verteld) Tegelijkertijd toont de zon aan de andere kant van de aardbol de schoonheid van het ochtendgloren…. 

Thuis aangekomen loop ik over het knisperend blad naar de ark en zie de zon verdwijnen in een waas van zachtroze licht.

Reageren? bob.plaswijck@planet.nl