Door Pierre Tuning
Aalsmeer – Muziek die je nog nooit gehoord hebt en die je ook nooit van je leven meer zo zal horen: het Busstra/Houdijk Quartet. Ze hebben één keer gerepeteerd – en hebben nooit eerder samengespeeld: gitarist Marnix Busstra, vibrafonist Vincent Houdijk, bassist Maciej Domaradzki en drummer Michel Buijsse. Dat is aan hun samenspel in Bacchus afgelopen zaterdag 11 juni niet te merken. Marnix begint het concert met wat je in de klassieke muziek een ‘Prelude for Bouzouki’ zou noemen, een solostuk waarin hij het instrument als een Indiase sitar laat klinken – maar waarin ook de bekende jazzstandard ‘Somewhere over the Rainbow’ te herkennen valt.
Dan klimt Vincent achter zijn vibrafoon, neemt Marnix zijn gitaar ter hand en begint het duo samen te improviseren. Ademloos volgen wij de elkaar aftastende, aanmoedigende en inspirerende verrichtingen van het tweetal; een solo van Marnix’ gitaar, begeleid met ‘invulakkoorden’ en tegenmelodietjes van Vincents vibrafoon – en omgekeerd. Tot de ervaren Poolse bassist Maciej Domaradski (al twintig jaar docent contrabas in Rotterdam – Marnix vraagt hem zijn naam zelf uit te spreken) en de jonge drummer Michel Buijsse (Vlissingen 1990, ‘allround slagwerkdocent’) het podium beklimmen en het kwartet na een subtiele start echt losgaat.
Het onstuimige fortissimo is een cliffhanger voor wat na de pauze gaat volgen. De meeste stukken zijn van Marnix: thema’s waarop geweldig goed te improviseren valt. De solo’s zorgvuldig opgebouwd en naar een climax toewerkend tot een maximale expressie is bereikt, dan weer even op adem komen en de volgende solist aan de slag gaat. Wat opvalt, is hoe betrouwbaar de bassist de laag-stuwende ondergrond van de stukken blijft verschaffen en hoe enthousiast en attent goed-luisterend de drummer de melodie-instrumenten aanvuurt. Van ontroerende intimiteit is Marnix’ bewerking van een Indiaas kinderliedje, uiteraard gespeeld op zijn bouzouki, waarin de vibrafonist en de brushes van de drummer sfeervol meegaan. Bij een paar composities van Vincent Houdijk (o.a. ‘Mapa’, opgedragen aan zijn moeder en vader) moet Marnix zijn bril opzetten om het arrangement en de akkoorden goed te volgen. Maar aan zijn spel is niet te merken dat hij de stukken voor het eerst uitvoert. De muzikanten voelen elkaar aan alsof zij al jaren met elkaar op tournee zijn geweest. Zo is dit jazzconcert in Bacchus weer een eenmalige belevenis geworden. De presentatie van dit pasgeboren kwartet is een première die niet te herhalen is.