Uithoorn – Vroeger werden er veel dingen verzameld. Postzegels, sigarenbandjes, sinaasappelwikkels, etc. Van de laatste is er enkele jaren geleden een tentoonstelling in het Stedelijk Museum geweest, waarin een prachtige collectie werd getoond. Wat waren ze mooi die wikkels, zo kleurrijk en met fraaie tropische afbeeldingen. Ook suikerzakjes of de wikkels van de suikerklontjes werden verzameld. Iedere horecazaak en ook veel bedrijven en instellingen, zelfs de legeronderdelen, hadden hun eigen herkenbare zakje of wikkel met de naam, logo of aanzicht van de zaak erop. Je plakte ze in een album op plaatsnaam of regio. Je vroeg vrienden en familie om ze mee te nemen voor je verzameling, ook uit het buitenland. Laatst op een regenachtige dag vond ik op zolder mijn albums, sinds de jaren vijftig bewaard gebleven, en bladerde ze eens door. Een stukje geschiedenis, herkenningen, herinneringen aan oude vakanties en uitjes kwamen los. Wat is dit eigenlijk verdraaid leuk, dacht ik. Ik kwam allerlei gerenommeerde zaken tegen die allang niet meer bestaan zoals in Amsterdam Harkema, Heck’s, Formosa, Ruteck’s etc. Je kreeg daar vroeger een ijsje. Maar ook niet meer bestaande speeltuinen, banken en heel veel andere bijzondere exemplaren.

Uithoorn
Ook de verzameling Uithoorn was aanwezig. We zien op de foto de horecazaken die vroeger aan de Amstel lagen. Drie grote gelegenheden: Central, waar nu Sjiek is gevestigd, De Rijk, waar nu een winkel onder een nieuwer appartementengebouw zit en Het Wapen van Uithoorn, waar nu de bibliotheek is. Alle drie hadden een zaal bij het café. Het verenigingsleven, bedrijven en particulieren hielden hier hun feesten. Bij De Rijk speelde zondagmiddag een band en kon je dansen, achter het Wapen van Uithoorn werd in de zaal ook het bioscoopbedrijf uitgeoefend, het Luxor theater genaamd. Het Rechthuis, wat nog in volle glorie bestaat, is ook te zien en ook diverse verdwenen bedrijven als de Webru, de Cindu en het IBM laboratorium. De afgebeelde IBM toren is bewaard gebleven en omgevormd tot een appartementengebouw.

Ik vermeld ook nog enkele van de vele andere leuke suikerzakjes. De Mijdrechtse speeltuin, waar je op de lagere school op de fiets met schoolreisje heen ging. De voetbalvereniging V.V. Uithoorn met daarop het clubgebouw met de trap naar de kantine, welke door duizenden Uithoornaars is betreden. De voetbalvelden van VVU en VDO, alsmede het Burgemeester Koot zwembad hebben plaatsgemaakt voor huizen. Tot slot De Amsterdamsche Bank. Deze had een kantoor aan het Marktplein. Aan de Wilhelminakade even verderop zat de Rotterdamsche Bank. Door fusie in 1964 van die twee ontstond de AMRO Bank.

Telefoonnummers
Grappig is ook om eens naar de telefoonnummers te kijken. We ontwaren driecijferige nummers zonder kengetal. Er waren nog niet veel telefoonaansluitingen in het dorp want ik veronderstel dat men bij 100 of misschien wel 200 is begonnen. De telefonistes, werkzaam in enkele telefooncentrales verspreid over het land, zorgden met de hand nog voor de verbinding tussen de dorpen en steden. Op één zakje is voor het telefoonnummer is al een K (kengetal) met 2975 te zien. Later werd dit 02975 voor Uithoorn en nog weer later 0297 voor onze regio. Het nummer zelf groeide door de toename van het aantal aansluitingen naar zes cijfers. In Wikipedia is de hele geschiedenis van het kengetal te lezen, wat een interessant beeld geeft van de best nog wel ingewikkelde telefoonnummer geschiedenis.

Tijden veranderen
De lol van het suikerzakjes sparen werd minder toen de commercie zich erop stortte. Bij een pak wasmiddel kreeg je tien nieuwe zakjes cadeau, dus nep. En de ‘eigen’ zakjes en wikkels maakten plaats voor uniforme producten wat goedkoper was. Hierdoor hield het gratis verzamelen helemaal op. Thans moeten kinderen vier of vijf euro neertellen voor vier Pokémon plaatjes. De vaste telefoon bij particulieren thuis is aan het uitsterven en we hebben allemaal een mobiel 06 nummer.

Thijs Boutkam