Aalsmeer – Het is misschien wel de meest inspirerende plek die een kunstenaar zich maar wensen kan. Terecht noemt keramiste Carla Huson zich een geluksvogel dat zij haar keramiekatelier heeft op het Stokkeland. Een oase van groen, rust en dynamiek, midden in het centrum van Aalsmeer. Het is aan de recent overleden Johan Dekker te danken dat Stokkeland niet opgegaan is aan luxe woningbouw. Dat er nu kinderen boomhutten bouwen, op de bankjes de liefste woorden naar elkaar worden gefluisterd, er gezellig een drankje wordt gedronken en honden elkaar besnuffelen. De haan vrolijk kraait en de geitjes omwoners het ‘plattelandsgevoel’ geven. Er staat ook kunst – al jaren geleden zijn er een aantal beelden geplaatst – en zorgen flora en fauna voor een kostbaar stukje natuur.
Woodstokkeland
Ook aan keramiste Carla Huson stelde de Nieuwe Meerbode via de mail een aantal gerichte vragen. Dit zijn haar antwoorden: “Ja ik ben een geluksvogel dat ik op deze mooie plek zit. De katten van de buurman zijn mijn atelierkatten geworden, ook de kippen komen regelmatig ‘buurten’. Ik heb bekendheid gekregen door de jaarlijkse Kunstroute. Naast de kunst is er dan ook altijd livemuziek, komen plaatselijke en soms ook internationale muzikanten heerlijk spelen. Met het grasveld vol toehoorders lijkt het hier dan wel Woodstokkeland. Tijdens de corona-periode was het hier wat rustiger, maar langzamerhand komt de loop er weer in. Er is hier voldoende ruimte om de anderhalve meter samenleving te realiseren. De kinderen die hier spelen zijn altijd nieuwsgierig, staan zij met hun zessen met hun neus binnen en lijf buiten, willen van alles weten. Ik vind het leuk hen te vertellen wat ik doe, krijgen zij een stukje klei mee om iets moois te boetseren dat zij later hier mogen laten bakken.”
Porselein en glas
Persoonlijk heeft Carla geen last van de gestelde maatregelen. Dat de Kunstroute niet doorgaat komt haar eigenlijk wel goed uit. “Het zorgt ieder jaar toch weer voor een soort druk. Nu kan ik mij in alle rust concentreren op nieuwe materialen, zoals porselein en glas. Porselein is zo een bijzondere klei, het draaien op de schijf is echt een feest.” Enkele weken geleden was het extra druk in het atelier, want Carla hield een verbouwingsuitverkoop, dit om eens flink ruimte te krijgen in het atelier. “De komende weken moeten wij met machines en gereedschap aan de gang en dan is een atelier met breekbaar materiaal niet echt handig. Aan de waterkant moeten de pannen er af, omdat de pannenlatten bijna tot stof zijn vergaan. Er moet wat hout vervangen worden en ook geschilderd. Daarom heb ik expres de Elzen niet gesnoeid, omdat die kant van het atelier nog niet is opgeknapt. Ik zal blij zijn als het atelier weer vanaf de Seringenstraat te zien is. Het is zo een mooi historisch plekje, de oude bloemenschuur met aanlegplaats zodat de bloemen per boot naar de veiling – schuin tegenover de Van Cleeffkade – vervoerd konden worden.”
Van as tot glazuur
“Jaren geleden kende ik een weduwnaar. De urn met de as van zijn vrouw stond altijd midden op de salontafel. Zijn dochter in Middelburg vroeg hem te komen logeren, maar hij wilde zijn vrouw niet thuis alleen laten. Van as kan je prachtig glazuur maken, ik werkte al met as uit de houtkachel. Ik bedacht dat ik de as van overleden mensen en huisdieren ook kon verwerken tot glazuur. Inmiddels heb ik veel nabestaanden heel erg blij gemaakt met een tastbare herinnering die zij eventueel bij zich kunnen dragen. Vaak moedig ik hen aan om zelf iets te boetseren dat ik vervolgens glazuur met de as. De nabestaanden zijn altijd onder de indruk als het geglazuurde werkje klaar is. Het is steeds weer een bijzonder moment, vol verwachting en emotioneel. Heel fijn dit te mogen doen.”
Ludiek idee
Omdat Carla zelf in het verleden veel gehad heeft aan een tijdelijke werkplaats op het voormalig Maarse en Kroon terrein en in de voormalige Jac. Takschool, heeft zij tot slot een ludiek idee: “Waarom worden de leegstaande gebouwen niet tijdelijk beschikbaar gesteld aan kunstenaars of laat de gemeente eens een kunstmarkt organiseren – bijvoorbeeld op het Stokkeland – en alle Aalsmeerse kunstenaars gratis een kraam aanbieden. De gemeente heeft daar vast wel een potje voor.”
Janna van Zon