Aalsmeer – Het is de vierde keer dat Jos Molenaar meeloopt met de Stichting 4 – 5 mei estafetteloop. Voor Sophie Molenaar de tweede keer. Vader Jos is een fervent loper, dochter Sophie brengt drie keer per week een bezoek aan de sportschool, maar is niet een uitgesproken hardloopster. Voor hen beide betekent de 4 – 5 mei loop meer dan alleen maar lopen. Het is de symboliek, onderlinge saamhorigheid, geweldige sfeer, de fantastische verzorging, maar ook het afzien tijdens het lopen in het donker over paden waar je geen hand voor ogen ziet. “Tijdens het traject kom je ook een paar behoorlijke kuitenbijters tegen”, vertelt Jos.

Vooraf aan de estafetteloop valt er zoveel te regelen dat er van slapen weinig komt. De deelnemers zijn in de weer vanaf een paar uur voor de herdenking tot na de lunch de volgende dag.  Maar wanneer de brandende fakkel samen met alle lopers en fietsers na een tocht van 90 kilometer weer in Aalsmeer aankomt en wordt toegejuicht door de aanwezigen, dan is dat best emotioneel. “Het geeft een goed gevoel dat je iets met elkaar hebt gepresteerd”, aldus vader en dochter.

Fakkel als brandend symbool

“Het is een proces dat begint bij de herdenking om acht uur. Na de twee minuten stilte gaan wij – na een gezamenlijk maaltijd – per bus naar Wageningen. Daar komen alle lopers van de verschillende Nederlandse gemeenten bij elkaar. De nummers worden opgehaald en vervolgens wordt ieder team door de burgemeester van Wageningen toegesproken. Het is mooi dat hij voor iedere gemeente een persoonlijk woord heeft. Vervolgens het plechtige moment dat voor Hotel de Wereld (het startpunt) de fakkel wordt ontstoken. Deze blijft tot na de afloop van bevrijdingsdag branden. De fakkels die mee gaan naar het eindpunt – de eigen gemeente – worden aangestoken via de ‘hoofd-fakkel’ en naar de fietsers gebracht die bij de terugtocht de lopers begeleiden en er voor zorgen dat de fakkel – nu in een windlicht – blijft branden. Het brandende symbool zorgt tijdens het lopen voor licht. Nog best een opgave voor de fietsers, want zij kunnen niet eens even lekker doortrappen om warm te worden, zij moeten het tempo van de lopers aanhouden. Wat ons zelf betreft: wij zijn regelmatig toe aan een schoon T-shirt.”

Aardedonker

“Na zo’n 30 kilometer wordt de Utrechtse Heuvelrug bereikt en hebben de groepen zich inmiddels opgesplitst in de richting van de eigen gemeente. Dan loop je als duo samen met de fietser in een stikdonker en stil bos.” Ondertussen heeft de bus een veilige parkeerplek gevonden en maken de volgende lopers zich klaar om de estafette voort te zetten. De lopers komen ongeveer zes keer in actie. Ieder loopt een zelf te bepalen aantal kilometers. Voor Jos en Sophie is dat 3 kilometer per keer dus in totaal lopen zij 18 kilometer. “Als je echt voor het rennen gaat dan zijn er leukere tochten te bedenken”, vindt Sophie. “Juist dat estafettelopen is best zwaar, je moet je toch steeds weer in de loopstand zien te krijgen.”

Vader Jos vult aan: “Bij de 4 – 5 mei loop toch gaat het om het symbool. Voor ons is de oorlog de geschiedenis van onze (groot)ouders en (over)grootouders. Maar tijdens het lopen realiseer ik mij terdege dat Nederland werd bevrijd door wildvreemde mensen die hun leven waagden, waardoor wij nu al zoveel jaar zonder oorlog kunnen leven en wij blij moeten zijn wat er na de oorlog weer is opgebouwd. Dat wij in een mooi land wonen. Laten wij dat met elkaar in stand houden.”

Kijk voor meer informatie op de website van de Stichting 4 -5 mei estafetteloop

Janna van Zon