Dorpswandeling over een dwarse aal

Aalsmeer – Elke laatste zaterdagmiddag van de maand – van mei tot en met september – wordt vanaf de Historische Tuin een dorpswandeling georganiseerd. Ze voeren altijd door het centrum van Aalsmeer en een gids vertelt over leuke en bijzondere wetenswaardigheden die toeristen maar ook Aalsmeerders vaak niet weten.

Afgelopen zaterdag was er weer eentje, ditmaal onder leiding van gids Jan van Veen, oud-schooldirecteur en ‘vol’ van geschiedenis. Een leuk verteller zodat de anderhalf uur die voor de wandeling staat voorbij vliegt. Zaterdagmiddag was het eerst even ‘doorkomen’, letterlijk, want de regen plensde op het Praamplein en niet ieder van de vijftien belangstellenden was uitgerust met een paraplu. Gelukkig liet gids Jan zich van zijn stoerste kant zien en vertelde zonder plu of hoofddeksel honderduit. Eerder was de ’tocht’ gestart op de Historische Tuin, in het veilgebouwtje. Voor menig Aalsmeerder is de historie van de aardbeienteelt, de verzwelgende wateren rond Aalsmeer en het ontstaan van de Poel enigszins bekend. Maar er zijn altijd weer feitjes waardoor je je laat verrassen. Zeker voor ‘nieuwe’ dorpsgenoten is het prachtig om iets over je woonplaats te leren.

Wie waren de werkelijke naamgevers van het Praamplein? Het lijkt inmiddels zo heel gewoon en passend bij het plein, in het hartje van Aalsmeer waar de praam ooit een belangrijke rol vervulde om struiken en bomen te vervoeren naar Amsterdam. Toen het plein af was wilde B&W destijds dat het het Brandenwijnplein ging heten. “Dit was tegen het zere been van de Dippers, de toenmalige organisatie van de Pramenrace. Ze verzonnen een ludieke beargumentatie waarom het plein Praamplein moest gaan heten, namelijk: je kunt een plein toch niet naar alcohol vernoemen? Wat is dat voor voorbeeld voor kinderen…” Jan doet geanimeerd verslag van de gemeenteraadsvergadering waarin de naamgeving eigenlijk een hamerstuk was. “Maar uiteindelijk ging men overstag, het werd het Praamplein. Dé plek waar de Pramenrace altijd finisht.”

Bij het Oude Raadhuis staat de groep ook stil. En vooral bij het wapen, de leeuw met de aal. De huidige voorstelling is een nogal bloeddorstig uitziende leeuw met een aal in zijn voorpoten. Echter, in eerdere tijden kijkt de aal de andere kant uit dan de leeuw. “Alsof het lijkt alsof de aal zegt: kijk mij nou, ik ben niet bang voor je.” Een dwarse houding eigenlijk richting de overheid, wellicht ook doordat het wapen qua kleurstelling (rood op blauw) eigenlijk werd afgekeurd.

De volgende dorpswandeling – met ongetwijfeld nog veel meer historische feitjes – is op de laatste zaterdag van augustus.

Foto: www.kicksfotos.nl.