Leimuiden – De in Leimuiden wonende Niek Vianen is een vrolijke en hartelijke muzikant. Hij bespeelt de accordeon en orgel. Hij heeft nog een oud exemplaar dat hij kreeg op elfjarige leeftijd van zijn vader. “Die gebruik ik voor Deuntje aan de deur”, zegt Niek, later meer over dat ‘deuntje’, dat in coronatijd ontstond en ook nu nog voor vrolijke momenten zorgt.

Wat betekent muziek voor jou, Niek?

“Muziek is de rode draad in mijn leven, een uitlaatklep in goede en slechte tijden. Na mijn scheiding ging ik heel intensief spelen, dat hield mij op de been als een soort strohalm. Muziek doet echt veel met mij, maar het kan je ook op een andere manier raken. Ik weet nog goed na die scheiding als er liedjes op de radio kwamen of die ik zelf speelde ineens een veel diepere betekenis kregen. Bijvoorbeeld een song als van Haddaway: What is love? Met de zin Don’t hurt me no more of Bye bye love van de Everly Brothers, die kwamen toen extra hard aan!”

Wanneer begon je met muziek?

“Eigenlijk toen ik drie jaar was, maar op mijn elfde kreeg ik orgel-les en ging ik optreden in de RK kerk van Leimuiden. En nu speel ik al 50 jaar, 43 jaar als professioneel muzikant.”

Door wie ben je beïnvloed?

“Door mijn vader, die had een recyclingbedrijf en tussen het oude ijzer vond hij een mondharmonica en gaf die aan mij. Ik begon er direct een paar deuntjes op te blazen. Mijn vader had toen wel door dat ik muzikaal was en hij kocht een nieuwe mondharmonica voor me.”

Bespeel je nog andere instrumenten, zit je in een band?

“Ik tokkelde vroeger ook wat op een gitaar maar ik ben toch een echte toetsenist (keyboards, accordeon), als er ergens een band speelt zonder een toetsenist erbij dan mis ik die direct. Ik zing ook. Hou van vele soorten muziek. Mijn favoriete nummer is I did it my way. En natuurlijk speel ik een beetje mondharmonica.

Ik heb ooit een keer in de begeleidingsband van het jongerenkoor van de kerk gespeeld en viel een keer in bij een band, maar ik speel het liefst in m’n eentje. Fijn om je eigen baas te zijn. In een band heb je toch met anderen te maken.

Eerst was muziek een hobby maar inmiddels ben ik ook professioneel muzikant en treed op bij bruiloften & partijen, op festivals, in een kroeg, overal eigenlijk, ik zing en begeleid mezelf op de keyboards. En toen kwam corona… Dat was even slikken, wat nu? Ik begon toen online verjaardagdeuntjes te spelen, je kon mij dan zeg maar ‘bestellen’ en dan kon men een verjaardagsdeuntje in ontvangst nemen. Op een gegeven moment had ik een idee: ik ging langs de deur met mijn accordeon. Als er iemand jarig was kon je me vragen en bleef op ‘gepaste afstand’ die toen gold staan en bracht een deun muziek. Een vriendin van mij zei toen: Dan noem je dat Deuntje aan de deur!”

Heb je een leuke anekdote?

“Ik herinner mij dat ik werd gevraagd om op een uitvaart te komen spelen. De overledene was een demente man geweest die tot zijn dood graag mondharmonica speelde, heel opmerkelijk, ondanks zijn dementie kon hij diverse liedjes spelen. Ik heb toen de muziek ten gehore gebracht die ieder aan hem herinnerde, dat maakte veel emoties los bij de gasten.

Ik maakte ook een keer mee toen ik ergens kwam spelen dat iemand op me af kwam en zei: Oh, jij bent zeker zo’n smartlappenzanger hè? Nou ben ik geen fan van die Hollandse rampestampers maar sommige liedjes vind ik best mooi en die heb ik ook in het repertoire. Je moet op feesten & partijen wél veelzijdig zijn.”

Hoe is je huidige situatie en hoe ziet de toekomst eruit?

“Ik blijf lekker doorspelen, ga ook gewoon door met Deuntje aan de deur. Verder ben ik met nieuwe projecten bezig en treed ik in de hele regio op, net als voor de corona-periode.” 

Meer info op www.niekvianen.nl.