Dorpsdichter Jan Daalman: Alles anders

Alles anders

Moeder natuur is onberekenbaar

 en ongebreideld zoals altijd, ook vandaag.

In het veld klinkt nog steeds de leeuwerik

vogels zingen, eenden paren,

zwanen dansen nesteldrang.

Hazen liggen nog doodgereden langs de weg.

Narcissen bloeien en de sering.

Lentekleuren spatten van de aarde

en toch is alles anders. 

De lucht boven ons dorp wordt stiller,

een stilte die alsmaar schoner en groter wordt

en toch nemen angst en benauwdheid toe.

Kerkklokken beieren als poging tot troost.

Levenslust dreigt een last te worden.

‘Houd afstand’ is nu de graal voor ons allemaal.

Vanzelfsprekend is allang niet meer vanzelfsprekend,

want wie zorgt er straks voor oma?

Het blijkt zo broos, zo breekbaar en zo fragiel,

 dat systeem van ons.

Ook hier is dat virus neergestreken 

tot in de lege schappen van de supermarkt.

Een cadeau van moeder natuur.

redeloos, zoals haar aard.

Onmiskenbaar in voor- en tegenspoed.

Dorpsdichter Jan Daalman