De Ronde Venen – Het bekende Regiokoor De Ronde Venen gaf na een jaar lang hard studeren een groots Mozart Concert in de RK kerk. Het voltallige koor gaf samen met het NASKA orkest en vier solisten onder de algehele leiding van dirigent Gert J. Hans, zoals aan het eind van de middag zou blijken, een vlekkeloze uitvoering van de Krönungs-Messe KV 317 en het Requiem K.V.626 van W.A. Mozart. Muziek die vroeger hoofdzakelijk uitgevoerd werd in de kerkdienst maar ongetwijfeld zelden zo evenwichtig en zuiver zijn uitgevoerd dan nu.

De muzikale kwaliteit en de goede P.R. van de (lokale) media bracht mensen van heinde en ver naar deze prachtige historische parochiekerk. Het publiek werd direct al aangenaam verrast door het overdonderende begin van de mis. Het kyrie en Gloria sprankelend overgoten met het lyrische stemgeluid van de internationaal bekende sopraan Lieve Geuens. De helder gezongen ‘loopjes’ klonken mooi en zuiver tot in de hoge tonen en in een harmonisch evenwicht met de barokke stem van tenor Arco Mandemaker, een bekende in het Bachrepertoire. Het koor harmonieerde foutloos met solisten en orkest en zorgde voor een feestelijke en foutloos begin met deze mis voor de paaszondag. Een uitstekend begin.

Het koor kon even op adem komen tijdens de uitvoering van de 8e Symfonie van Franz Schubert, een werk uit 2 delen, vandaar de naam Die Unvoll Endete. Niet echter het publiek. De oren werden gestreeld door het lichtvoetige ‘hout’ en het sonore geluid van de bassen, hard stromend in de fortissimi en zacht kabbelend in het pianissimo. Het beeld van een klaterende stromende beek in de lentezon verscheen waarschijnlijk op menig netvlies.

Pauze
Na een geanimeerde pauze keek het publiek uit naar de uitvoering van het Requiem. Helder, verstaanbaar en ingetogen overspoelde koor, orkest en solisten het ademloos luisterende publiek met het Introïtus en het Kyrie. Als een plots opkomend onweer klonk daarentegen het Dies Irea. De partijen van de alt Diana van der Bent en van de bas-bariton Bert van de Wetering kwamen hier ten volle tot hun recht en gaven met de sopraan en tenor een uitgebalanceerde partij ten gehore. In het Confutatis toonde koor en dirigent de uitvoering te beheersen zowel in de dreigende als in de smekende passages. Het koor eindigde zoals het begon juichend met ‘Heer geef hen de eeuwige rust en het eeuwige licht’. Juichend, dat was het publiek ook na dit slotakkoord. Na een minuten lang applaus gingen de kerkdeuren open en het zonlicht stroomde binnen, ‘Lux aeterna luceat’.