Aalsmeer – Op 17 september 1958 trouwden de toen twintigjarige Johann Martin Schröder met de pas achttien jaar oude Wilhelmina Hubertina van Alphen. Zestig jaar later brengt burgemeester Jeroen Nobel een bezoek aan Martin en Wil, zoals hun roepnamen luiden. Namens de gemeente wordt een mooi boeket bloemen overhandigd en de trouwakte wordt door dochter en schoonzoon goed bestudeerd. Hun zoon is niet aanwezig, maar wel één van hun drie kleinkinderen. De oudste kleindochter.
Manusje van alles
Er wordt gezellig gekletst over wat voor werk meneer gedaan heeft bijvoorbeeld, maar dat is bijna teveel om op te noemen: “Ik heb geleerd voor timmerman, maar heb op de taxi gereden, in een slagerij gewerkt, met melkbussen gesjouwd en was eigenlijk manusje van alles. Ook heb ik een transportbedrijf gehad en toen ik dat verkocht had aan een groot transportbedrijf in Amsterdam heb ik tot eind 1999 gewerkt in een keuken en doe-het-zelf-zaak in Zwanenburg. 1-1-2000 vond ik eigenlijk wel een mooie datum om te stoppen, maar een maand eerder mocht ik al gaan. Ik zit nu negentien jaar thuis.”
Veel op vakantie
Het stel ging veel op vakantie. Het liefst Portugal. Quarteira in de Algarve. Met de auto. “Het is maar drie dagen rijden hoor. Maar we gingen soms drie maanden, dus om dan daar een auto te huren, vond ik zo’n onzin. Ik heb er hier eentje voor de deur staan!” Aldus Martin, die nog steeds auto rijdt en graag puzzelt om jong te blijven. Denksporten zoals Sudoku en Kruiswoordpuzzels. Zijn vrouw Wil gaat twee dagen naar gebouw Irene voor de dagopvang. “En wat doet u daar?”, vraagt burgemeester Nobel. “Nou, niet knutselen ofzo en spelletjes, dat hoeft voor mij helemaal niet. Lekker koffie drinken en beppen. Daar houd ik van. Het is erg gezellig daar”, aldus mevrouw Schröder.
Geen pijn
In 1999 kreeg mevrouw een herseninfarct en eigenlijk is het sindsdien lichamelijk ook aan het achteruit gaan. Helemaal na een gecompliceerde bekkenbreuk die ze opliep in Portugal in 2010. “Dat was een slecht jaar. Inmiddels loop ik met een rollator en ik vergeet af en toe eens wat, maar ik heb geen pijn”, zegt ze. En dat is toch het belangrijkste. De familie woont nog zelfstandig in de Margrietstraat. “Hier wonen we al drieëntwintig jaar en daarvoor veertien jaar in de Emmastraat. We hebben het prima naar ons zin in Aalsmeer, alleen die vliegtuigen hè..”
“Er wordt nog een feestje gevierd”, wordt door de dochter toegefluisterd. “Eigenlijk hoeft het voor hun niet zo, maar we gaan binnenkort toch gezellig wat leuks doen met de familie.” Namens de Nieuwe Meerbode: Van harte gefeliciteerd met dit diamanten huwelijk!
Door Miranda Gommans