Kudelstaart – Het is dezer dagen heerlijk toeven op maar ook langs de Westeinderplassen. In Kudelstaart kun je een duik nemen vanaf de steigers die nabij de Loswal zijn gerealiseerd. In het gras je handdoekje leggen of gewoon op een van de vele bankjes genieten. Verder wandelen kan ook; het dijkje langs de Herenweg fungeert als wandelpaadje met zachte ondergrond. De uitzichten over het water, tussen de woningen door, zijn verbluffend mooi: de watertoren blijft altijd in zicht.

Niet altijd was de plas ook voor Kudelstaart een aangename factor. Waterrecreatie gaat nog maar een eeuw terug, rond 1900 en ver daarvoor was het water voor andere doeleinden, zoals visvangst. Daarnaast vormde de Poel meer en meer een bedreiging. Het had zelfs weinig gescheeld of het Westeinderplassengebied was drooggelegd! 

In het boek ‘Kudelstaart in oorlogstijd’, dat onlangs is verschenen, is bovengenoemde en nog veel meer informatie over de geschiedenis van het dorp te lezen. Regelmatig plaatsen we een foto van een Kudelstaartse locatie met daarbij historische ‘weetjes’ die een heel ander licht op de huidige tijd werpen.

Dit keer de Westeinderplas. In de 19e eeuw kwam het water rondom Aalsmeer ‘opzetten’ door steeds meer turfwinning. Tijdens stormen werden oevers en achterliggend land als het ware weggehapt. Er moest wat gebeuren vonden veel mensen, die overigens ook mogelijkheden zagen voor land- en tuinbouw op nieuw land, dat zo’n 850 hectare groot zou zijn! Er was wel tegenstand onder de bevolking, natuurschoon zou immers verloren gaan. Een andere tegenwerping kwam van de Nederlandse Maatschappij van Tuinbouw en Plantkunde die protest aantekende: er zou ‘aanzienlijk minder bagger worden gevormd en dat zorgde voor een sterke uitstraling van de bodem in heldere nachten met meer nachtvorst als gevolg waardoor de seringenteelt schade zou oplopen’. Bovendien protesteerden Aalsmeerse vissers die uiteraard hun inkomsten zagen opdrogen bij een droogmaking.

Voors en tegens werden gewogen en in 1919 sprak de gemeenteraad van Aalsmeer zich uit voor droogmaking. Er volgde een heel traject waarin onder andere met alle perceeleigenaren tot overeenstemming moest worden gekomen. Daarnaast werd duidelijk dat droogleggen heel veel geld zou gaan kosten: lonen voor arbeiders en dure materialen. Bijna twee jaar werd erover vergaderd maar daarna verdwenen de plannen voor altijd van tafel. 

Joke van der Zee

(Bron: Kudelstaart in oorlogstijd, tot stand gekomen door J. Buskermolen/Dick van Wees)