Door Rein van der Zee

Aalsmeer – De in België geboren Kristien Mariën-Lanser is altijd omringd geweest met muziek. Haar vader speelde piano en luisterde naar klassieke muziek. 

Wat doet muziek met jou, Kristien?

“Voor mij is muziek altijd al een belangrijk onderdeel geweest in mijn leven. Het brengt je in een bepaalde stemming, verdriet maar ook vrolijkheid. Ik heb een vrij brede smaak wat muziek betreft, maar momenteel luister ik meer naar jazz en blues. In de auto gaat de radio soms keihard aan bij het horen van een liedje dat mij dan aanspreekt. Teksten kunnen me ook soms raken en aan het denken zetten…”

Hoe kwam jij in aanraking met muziek en speel je zelf ook?

“Thuis bij ons in Leuven (België) was er altijd muziek aan. Mijn vader was een geweldige pianist, geen beroeps hoor, hij speelde en luisterde vooral klassieke muziek. Toen mijn pa nog een jongetje was mocht hij in het buitenland piano spelen. Ik wilde graag ook piano leren spelen maar dat kon niet omdat er weinig ruimte was in huis. Dus werd het de viool, maar na een jaar les te hebben gehad ben ik daarmee gestopt; het was niet om aan te horen! Ik had ook interesse in de saxofoon maar dat is het ook niet geworden omdat ik in die tijd liever ging stappen. Zelf hield ik meer van popmuziek, geen klassiek, hoewel ik dat nu wel kan waarderen.”

Toen kwam je naar Nederland, wat maakte je daar allemaal mee?

“Mijn vader kon voor zijn werk naar Frankrijk of naar Nederland, vanwege de taal werd het Nederland. Uiteindelijk kwamen wij in Aalsmeer terecht en op de dansschool van Van het Kaar leerde ik mijn latere man Bas kennen.

Op een keer kocht ik met een vriendin kaartjes voor een concert van Dire Straits. Dan sta je uren te wachten om ze te bemachtigen en uiteindelijk ben ik nooit naar het optreden geweest. Ik werd namelijk door een andere vriendin gevraagd met haar naar Spanje op vakantie te gaan en het concert van Dire Straits vond precies plaats tijdens die vakantie!”

Toen ik in Wormer woonde en met mijn zoons naar zwemles ging, liep mijn jongste weg toen ik de deur naar de kleedkamer wilde openen. Ik greep snel mijn zoon en bij het openmaken van de deur vond ik dat die wel heel ‘gek’ aanvoelde. Toen ik opkeek, bleek ik ook niet de deur maar de jas van Paul de Munnik te betasten! Zijn zoon zat daar ook op zwemles. Hij kon er gelukkig erg om lachen.

In Leuven had je Marktrock, een muziekfestival dat in augustus plaats vond, daar traden toen o.a. Clouseau en Soulsister op. Toen ik de zanger van Soulsister, Paul Michiels, zag lopen dacht ik: laat ik eens een praatje maken maar hij was helemaal in de olie, dat werd niks, haha.”

Heb je nog een mooie muziekherinnering?

“Jazeker. Toen wij nog in Leuven woonden ging ik een keer mee met mijn vader naar een goede vriend van hem die een piano had staan. Mijn pa ging daarop spelen. Dat was geweldig! Ik had hem namelijk nog nooit horen spelen.”

Heb je nog muzikale toekomstplannen?

“Wij hebben een piano thuis, dus ik wil dat nu eindelijk een keer gaan leren spelen!”

(Eigen foto)